Vrouwen als kunstenaars

Hoe anders zou het zijn als vrouwen als kunstenaars zouden zijn erkend. Als vrouwen normaal hadden kunnen leven. Er hadden mogen zijn. Geen restricties hadden gehad, als ze al mochten bestaan als kunstenaar. Dat zie ik ook in Portrait de la jeune fille en feu, van Celine Sciamma.

Spoiler (maar niet echt): ergens in de film besluiten drie vrouwen een schilderij te maken van een vrouw die een abortus ondergaat. Een volstrekt ondenkbaar onderwerp in “onze” kunstwereld. Meer dan van de film zelf, houd ik van Sciamma die heel zorgvuldig, heel bedachtzaam en ongelofelijk intelligent, gevoelig en vrij, dit gegeven, dit plaatje, als schilderij laat zien.

Zo had onze wereld ook kunnen zijn. Zo had de kunst ook kunnen zijn. Onze verhalen OOK. Een vrouw die gebukt zit met haar hand tussen de benen van een andere vrouw die niet anders kan bedenken dan dit te doen. Geen mannenverhalen die vrouwen geïncorporeerd hebben als de hunne terwijl ze het niet zijn. Onze verhalen.